फुलराणी

हिरवे हिरवेगार गालिचे--हरित तृणांच्या मखमालीचे;
त्या सुंदर मखमालीवरती --फुलराणी ही खेळत होती.
गोड निळ्या वातावरणात--अव्याज-मने होती डोलत;
प्रणयचंचला त्या भ्रुलीला--अवगत नव्हत्या कुमारिकेला.
आईच्या मांडीवर बसुनी--झोके घ्यावे, गावी गाणी;
याहुनी ठावे काय तियेला--साध्या भोळ्या फुलराणीला?
****************************************************
पुरा विनोदी संध्यावात--डोलडोलवी हिरवे शेत;
तोच एकदा हासत आला--चुंबून म्हणे फुलराणीला:-
"छानी माझी सोनुकली ती--कुणाकडे ग पहात होती?
कोण बरे त्या संध्येतून--हळूच पाहते डोकावून?
तो रविकर का गोजिरवाणा--आवडला अमुच्या राणींना?"
लाजलाजली या वचनांनी--साधी भोळी ती फुलराणी!
**************************************************
आंदोली संध्येच्या बसुनी--झोंके झोंके घेते रजनी;
त्या रजनीचे नेत्र विलोल--नभी चमकते ते ग्रहगोल!
जादूटोणा त्यांनी केला--चैन पडेना फुलराणीला;
निजली शेते, निजले रान,--निजले प्राणी थोर लहान.
अजून जागी फुलराणी ही--आज कशी तळ्यावर नाही?
लागेना डोळ्याशी डोळा--काय जाहले फुलराणीला?
***************************************************
या कुंजातून त्या कुंजातून--इवल्याशा या दिवट्या लावून,
मध्यरात्रीच्या निवांत समयी--खेळखेळते वनदेवीही.
त्या देवीला ओव्या सुंदर--निर्झर गातो; त्या तालावर--
झुलुनी राहिले सगळे रान--स्वप्नसंगमी दंग होऊन!
प्रणयचिंतनी विलीनवृत्ती-- कुमारिका ही डोलत होती;
डुलता डुलता गुंग होऊनी--स्वप्ने पाही मग फुलराणी--
**************************************************** "
कुणी कुणाला आकाशात--प्रणयगायने होते गात;
हळूच मागुनी आले कोण--कुणी कुणा दे चुंबनदान !"
प्रणयखेळ हे पाहुनी चित्ती--विरहार्ता फुलराणी होती;
तो व्योमाच्या प्रेमदेवता--वाऱ्यावरती फिरता फिरता--
हळूच आल्या उतरून खाली--फुलराणीसह करण्या केली.
परस्परांना खुनवूनी नयनी--त्या वदल्या ही अमुची राणी!
******************************************************
स्वर्गभूमीचा जुळवीत हात--नाचनाचतो प्रभातवात;
खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला--हळूहळू लागती लपावयाला
आकाशीची गंभीर शांती--मंदमंद ये अवनीवरती;
विरू लागले संजयजाल--संपत ये विरहाचा काल.
शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवूनी--हर्षनिर्भरा नटली अवनी;
स्वप्नसंगमी रंगत होती--तरीही अजुनी फुलराणी ती!
***********************************************
तेजोमय नव मंडप केला,--लख्खं पांढरा दहा दिशाला,
जिकडे तिकडे उधळीत मोती--दिव्या वऱ्हाडी गगनी येती;
लाल सुवर्णी झगे घालूनी--हांसतहांसत आले कोणी;
कुणी बांधिला गुलाबी फेटा--झगमगणारा सुंदर मोठा!
आकाशी चंडोल चालला--हा वाङनिश्चय करावयाला;
हे थाटाचे लग्न कुणाचे--साध्या भोळ्या फुलराणीचे
***************************************************
गाऊ लागले मंगलपाठ--सृष्टीचे गाणारे भाट;
वाजवी सनई मारुतराणा--कोकीळ घे तानावर ताना!
नाचू लागले भारद्वाज,--वाजविती निर्झर पखवाज!
नवरदेव सोनेरी रविकर--नवरीही फुलराणी सुंदर;
लग्न लागते सावध सारे--सावध पक्षी सावध वारे!
दवमय हा अंत:पट फिटला--भेटे रविकर फुलराणीला!
********************************************************
वधूवरांना दिव्य रवांनी,--कुणी गाईली मंगलगाणी;
त्यात कुणीसे गुंफीत होते--परस्परांचे प्रेम!अहा ते!
आणिक तेथील वनदेवीही--दिव्य आपुल्या उछ्वासांही
लिहित होत्या वातावरणी--फुलराणीची गोड कहाणी!
गुंततगुंतत कवि त्या ठायी--स्फुर्तीसह विहराया जाई;
त्याने तर अभिषेकच केला--नवगीतांनी फुलराणीला!
************************************************
बालकवी
संकलन:प्रवीण कुलकर्णी