केंव्हातरी पहाटे उलटून रात्र गेली
मिटले हळूच डोळे हरवून रात्र गेली
कळले मला न केंव्हा सुटली मिठी जराशी
कळले मला न केंव्हा निसटून रात्र गेली
सांगू तरी कसे मी वय कोवळे उन्हाचे?
उसवून श्वास माझा फसवून रात्र गेली!
उरले उरत काही आवाज चांदण्यांचे...
आकाश तारकांचे उचलून रात्र गेली!
स्मरल्या मला न तेंव्हा माझ्याच गीतपंक्ती
मग ओळ शेवटची सुचवून रात्र गेली!
आता कुशीत नाही ती चंद्रकोर माझी..
[हलकेच कूस माझी बदलून रात्र गेली]
अजुनी सुगंध येई दुलईस मोगऱ्याचा..
गजरा कसा फुलांचा विसरून रात्र गेली?
सुरेश भट
संकलन:प्रवीण कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment