वाऱ्याने हलते रान
तुझे सुनसान
हॄद्य गहिवरले
गायीचे डोळे करुण उभे की
सांज निळाईतले....
डोळ्यांत शीण
हातांत वीण
देहांत फुलांच्या वेगी
अंधार चुकावा म्हणून
निघे बैरागी...
वाळूंत पाय
सजतेस काय?
लाटांध समुद्राकाठी
चरणात हरवला गंध
तुझ्या की ओठी....
शून्यांत गर्गरे झाड
तशी ओढाळ
दिव्यांची नगरी
वक्षांत तिथीचा चांद
तुझा की वैरी?
ग्रेस
संकलन:प्रवीण कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment