अद्यापही सुऱ्याला माझा सराव नाही
अद्यापही पुरेसा हा खोल घाव नाहीं
येथे पिसून माझे काळीज बैसलो मी..
आता भल्याभल्यांच्या हातात डाव नाही
हे दु:ख राजवर्खी..ते दु:ख मोरपंखी
जे जन्मजात दु:खी त्यांचा निभाव नाही
त्यांना कसे विचारू--कोठे पहाट गेली?
त्यांच्यापल्याड त्यांची कोठेच धाव नाही
जी काल पेटली ती वस्ती मुजोर होती
[गावात सज्जनांच्या आता तणाव नाही]
झाले कुठे फरारी संतप्त राजबिंडे?
कोठेच आसवांचा बाका बनाव नाही
गर्दीत गारद्यांच्या सामील रामशास्त्री
मेल्याविना मढ्याला आता उपाय नाही
जावे कुण्या ठिकाणी उद्धवस्त पापियांनी?
[संतांतही घराच्या राखेस भाव नाही]
उच्चारणार नाही कोणीच शापवाणी
तैसा ॠषीमुनींचा लेखी ठराव नाही
साध्याच माणसांचा एल्गार येत आहे..
हा थोर गांडूळाचां भोंदू जमाव नाही
ओठी तुझ्या न आले अद्याप नाव माझे
अन ओठ शोधण्याचा माझा स्वभाव नाही
सुरेश भट
संकलन:प्रवीण कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment