
दोष असती जगतात किती याचे
नसे मजला सामर्थ्य गणायाचे;
दोष परी मजला हाच मला वाटे,
दोष बघता सत्प्रेम कसे आटे?
दोष असती जगतात, असायाचे;
मला त्याशी तरी काय करायाचे?
प्रेमगंगेच्या शुद्धसिंचने हि
शुद्ध होई न जो, दोष असा नाही;
गाड्या पूर्णा! मज आस तुझी नाही
सख्या न्यूना! ये मार मिठी देही
प्रीती माझी हृदयात करी वास
न्युनत्वेला पूर्णत्व द्यावयास!
बालकवी
संकलन:प्रवीण कुलकर्णी
No comments:
Post a Comment