इथे काय किंवा मुक्तांगण सारख्या ठिकाणी आम्हा सतत येणा-या लोकांना नवीन पेशंट हे 'सिनिअर' या नावाने संबोधतात! का कोण जाणे, पण त्यांना एक बाब काळात नसावी की, हे सतत येतात याचा अर्थ यांना कांही कळले नाही, आणि त्यामुळे वारंवार यावे लागते. पण होते उलटेच आम्ही त्यांना सराईत वाटतो! त्यामुळे साहजिकच कांही शंका-कुशंका आम्हाला ते विचारतात..
आपल्या इथे कधी कधी प्रचंड बोअर करणारा आउटपूट नावाचा एक प्रकार आहे, तो कधीकधी कंटाळवाणा वाटतो.(नेहमी नाही) कारण आमच्या वामकुक्षीची ती वेळ असते. तेंव्हा एका पेशंटने वडिलकीच्या नात्याने मला विचारले, की आता आउटपूटमध्ये काय सांगायचे? मी शांतपणे उत्तरलो, म्हणालो, हे बघ सोपं आहे, फळ्यावर जेजे असेल तेते मी केले किंवा माझ्याबाबतीत झाले असे सरळ सांगायचे..अगदी सोपे! तेंव्हा आता जास्त विचार न करता झोप आणि मलादेखील झोपू दे.
हे १००% खरे आहे कारण डिफेन्स काय किंवा व्यसनाचा ग्राफ किंवा आलेख हा यात मला सर्व टप्पे आलेलेच असतात!बचावाचे पवित्रे मी कळत-नकळत वापरलेलेच असतात आणि 'टोटल डीफीट' पर्यंत मी आपोआप आलेलाच असतो त्यात मला वेगळे कांही करावे लागत नाही, जाणीवपूर्वक कांही प्रयत्न करावे लागत नाहीत.
मात्र रिकव्हरी चे तसे नाही, तिथे एक एक टप्पा जाणीवपूर्वक घ्यावा लागतो. जागरूकता लागते. त्यासाठी कृती आवश्यक आहे.(आमची तिथेच बोंब आहे!)
आपल्या इथे कधी कधी प्रचंड बोअर करणारा आउटपूट नावाचा एक प्रकार आहे, तो कधीकधी कंटाळवाणा वाटतो.(नेहमी नाही) कारण आमच्या वामकुक्षीची ती वेळ असते. तेंव्हा एका पेशंटने वडिलकीच्या नात्याने मला विचारले, की आता आउटपूटमध्ये काय सांगायचे? मी शांतपणे उत्तरलो, म्हणालो, हे बघ सोपं आहे, फळ्यावर जेजे असेल तेते मी केले किंवा माझ्याबाबतीत झाले असे सरळ सांगायचे..अगदी सोपे! तेंव्हा आता जास्त विचार न करता झोप आणि मलादेखील झोपू दे.
हे १००% खरे आहे कारण डिफेन्स काय किंवा व्यसनाचा ग्राफ किंवा आलेख हा यात मला सर्व टप्पे आलेलेच असतात!बचावाचे पवित्रे मी कळत-नकळत वापरलेलेच असतात आणि 'टोटल डीफीट' पर्यंत मी आपोआप आलेलाच असतो त्यात मला वेगळे कांही करावे लागत नाही, जाणीवपूर्वक कांही प्रयत्न करावे लागत नाहीत.
मात्र रिकव्हरी चे तसे नाही, तिथे एक एक टप्पा जाणीवपूर्वक घ्यावा लागतो. जागरूकता लागते. त्यासाठी कृती आवश्यक आहे.(आमची तिथेच बोंब आहे!)
काल ए.ए. मिटिंग मध्ये गजाभाऊंचे शेअरिंग झाले तर आज turning point मध्ये भागवतांचे! मी दहा-अकरा महिने कसाबसा दारू न पिता राहिलो त्यामुळे मला स्वतःचेच कौतुक वाटू लागले आहे तेंव्हा या लोकांचे तर अगदी जास्त वाटते!त्यात नवल नाही.
याच संदर्भात ध्यानाचा विषय निघाला तर सारंग सरांचे देखील कौतुक वाटते. परवा एकाने त्यांच्या अर्धा-एक तास ध्यानस्थ बसण्यावरून थोडी चेष्टा केली. त्यावर मी त्याला सांगितले की मला जी बाब जमत नाही ती दुसरा सहज करतो त्याचे मला कौतुकच वाटते.
मी दारू प्यायचो तेंव्हा कुणी न कुणी माझ्या सोबत 'सोबत' म्हणून असायचे तेंव्हा असाच 'एक' माझ्यासोबत होता. आम्ही पिऊन फिरत होतो...मी रस्त्यात टपरीवर गुठखा घेतला..त्याला दिला नाही. पुढे डोंबा-याचा खेळ चालू होता...एक लहान मुलगी सायकलच्या चाकातून उड्या मारून दाखवत होती... मी तिला पाच रुपये दिले, तोच तो 'एकजन' मला म्हणाला, 'काय हे त्या मुलीला विनाकारण पाच रुपये दिलेस आणि मला एक रुपयाचा गुठखा नाही दिला?...'
मी म्हणालो, 'तू देखील त्या सायकलच्या चाकातून उडी मारून दाखव..तुलादेखील पैसे देईन!..' असो.
आता इथे बसल्या बसल्या काहीतरी उद्योग म्हणून थोडेफार लिहित आहे. तुम्हाला वेळ असल्यास दाखवेन. कारण तुम्ही म्हणता तशी संवेदनशीलता वगैरे माझ्यात असेलही पण माझा आतापर्यंतचा बहुतांश वेळ गुत्त्यात किंवा टिंगल टवाळी करण्यात गेला(अगदी घरात देखील)त्यामुळे सर्वच विनोदाने घ्यायची सवयच लागून गेली आहे.
नमस्कार,
तुम्ही म्हणता की सर्व विनोदाने घ्यायची सवय लागली आहे. पण मी या विधानाशी सहमत नाही. कोणी काहीही (घरच्यापैकी) बोललं जे जरा लागट आहे, तर त्याचा तुम्हाला त्रास होतो हे तर खरे आहे ना? म्हणजेच त्या comments तुम्ही seriously घेता! ह्याचा अर्थ असा की भावनांची तीव्रता आणि संवेदनशीलता तीव्र हि अजूनही जवळच्या लोकांबाबत आहे. तर ते accept स्वतःशी व जमलं तर संबंधितांशी communicate करा. कदाचित फरक पडेल.
तुम्ही लिहिलेले मी जरूर वाचेन मला त्यात इंटरेस्ट नक्कीच आहे.
वैशाली मॅडम
याच संदर्भात ध्यानाचा विषय निघाला तर सारंग सरांचे देखील कौतुक वाटते. परवा एकाने त्यांच्या अर्धा-एक तास ध्यानस्थ बसण्यावरून थोडी चेष्टा केली. त्यावर मी त्याला सांगितले की मला जी बाब जमत नाही ती दुसरा सहज करतो त्याचे मला कौतुकच वाटते.
मी दारू प्यायचो तेंव्हा कुणी न कुणी माझ्या सोबत 'सोबत' म्हणून असायचे तेंव्हा असाच 'एक' माझ्यासोबत होता. आम्ही पिऊन फिरत होतो...मी रस्त्यात टपरीवर गुठखा घेतला..त्याला दिला नाही. पुढे डोंबा-याचा खेळ चालू होता...एक लहान मुलगी सायकलच्या चाकातून उड्या मारून दाखवत होती... मी तिला पाच रुपये दिले, तोच तो 'एकजन' मला म्हणाला, 'काय हे त्या मुलीला विनाकारण पाच रुपये दिलेस आणि मला एक रुपयाचा गुठखा नाही दिला?...'
मी म्हणालो, 'तू देखील त्या सायकलच्या चाकातून उडी मारून दाखव..तुलादेखील पैसे देईन!..' असो.
आता इथे बसल्या बसल्या काहीतरी उद्योग म्हणून थोडेफार लिहित आहे. तुम्हाला वेळ असल्यास दाखवेन. कारण तुम्ही म्हणता तशी संवेदनशीलता वगैरे माझ्यात असेलही पण माझा आतापर्यंतचा बहुतांश वेळ गुत्त्यात किंवा टिंगल टवाळी करण्यात गेला(अगदी घरात देखील)त्यामुळे सर्वच विनोदाने घ्यायची सवयच लागून गेली आहे.
नमस्कार,
तुम्ही म्हणता की सर्व विनोदाने घ्यायची सवय लागली आहे. पण मी या विधानाशी सहमत नाही. कोणी काहीही (घरच्यापैकी) बोललं जे जरा लागट आहे, तर त्याचा तुम्हाला त्रास होतो हे तर खरे आहे ना? म्हणजेच त्या comments तुम्ही seriously घेता! ह्याचा अर्थ असा की भावनांची तीव्रता आणि संवेदनशीलता तीव्र हि अजूनही जवळच्या लोकांबाबत आहे. तर ते accept स्वतःशी व जमलं तर संबंधितांशी communicate करा. कदाचित फरक पडेल.
तुम्ही लिहिलेले मी जरूर वाचेन मला त्यात इंटरेस्ट नक्कीच आहे.
वैशाली मॅडम
No comments:
Post a Comment