मी Qt मध्ये इतकं काय लिहितो आणि मी काय लिहू असे आताच एकाने विचारले. मी म्हणालो, रोजचे विचार, जमेल तसे आपले रडगाणे!..मला अमुक वाटते..मी तमुक करणार आहे, मला असं..वाटतं..वगैरे..लिहायचं जे मनात येईल ते किंवा लिहावे वाटेल ते! पुन्हा विचारलं की रिमार्क्स वर काय लिहायचं? मी म्हणालो, उत्तर म्हणून नाही मात्र त्यावर विचार करायचा. शक्यतो त्यावर लिहायचं नाही. कारण मग ते तेवढ्या पुरतंच मर्यादित राहते.
कारण पूर्वी जेंव्हा मी अर्ध्या मिनिटात रिमार्क्स वाचून एका मिनिटात त्यावर मत नोंदवी तेंव्हा बहुधा त्यात तक्रारीचा सूर असे. म्हणजे मला ते म्हणणे मान्य कसे नाही मी म्हणतो तेच कसे समर्थनीय आहे हे लिहायचो.
पण माझ्या मते त्यावर नीट विचार करणे हेच सरेंडर असावे. आणि चटकन विचार न करता प्रतिक्रिया दिल्यास 'उच्चशक्ती' या संकल्पनेलाच तडा जातो. आताच शेकडो विषय असतात पण मुद्देसूद काही लिहिता येत नाही. मग त्यावेळी घटनांचा आधार घेऊन संदर्भ देत लिहावे लागते. त्यानुसार विचार व तात्कालिक विचार यांची सांगड घालावी लागते.
कारण पूर्वी जेंव्हा मी अर्ध्या मिनिटात रिमार्क्स वाचून एका मिनिटात त्यावर मत नोंदवी तेंव्हा बहुधा त्यात तक्रारीचा सूर असे. म्हणजे मला ते म्हणणे मान्य कसे नाही मी म्हणतो तेच कसे समर्थनीय आहे हे लिहायचो.
पण माझ्या मते त्यावर नीट विचार करणे हेच सरेंडर असावे. आणि चटकन विचार न करता प्रतिक्रिया दिल्यास 'उच्चशक्ती' या संकल्पनेलाच तडा जातो. आताच शेकडो विषय असतात पण मुद्देसूद काही लिहिता येत नाही. मग त्यावेळी घटनांचा आधार घेऊन संदर्भ देत लिहावे लागते. त्यानुसार विचार व तात्कालिक विचार यांची सांगड घालावी लागते.
शनिवारी मिटींगमध्ये भूतकालीन संदर्भ घेऊन काय त्रास होतो व त्यावर स्वतः काय उपाय करतो त्यावेळी जास्त वेळ घेऊ नये म्हणून सिनेमाचे उदाहरण दिले. पण प्रत्येक गोष्ट भूतकाळाशी रिलेट करण्याची सवय लागल्याने आणि विसंगती हा विनोदाचा स्थायीभाव आहे तेंव्हा थोडाफार त्यादृष्टीने त्याकडे बघतो. उदाहरणच द्यायचे तर स्लीपची कारणीमीमांसा करताना सावतःशी म्हणतो, की इतकं स्लीप्चे करणे व परिणाम लिहिण्याऐवजी त्या त्या वेळी परीक्षेत १ल्या /२-या महायुद्धाची करणे-परिणाम लिहिली असतीस तर निदान फर्स्ट क्लास मिळाला असता. दुसरा मुद्दा असा की, फटकळपणा..
माझ्या टेबलावर शेजारी एक काका आहेत. ते म्हणतात, 'हे बघ प्रवीण कुत्रे माझ्याशी इथे, घरी बोलतात..खेळतात..' पुढे ते कांही सांगणार तोच त्यांना अडवून मी म्हणालो, 'ते तसं नाही..कुत्रे बोलतात हे असं नाही.. तर आपण बोलण्यासाठी माणसेच शिल्लक ठेवली नाहीत!' (कदाचित कुत्रे देखील त्यांच्या भाषेत म्हणत असावेत की ;साला काय ताप आहे?!) विशेष म्हणजे त्यांना देखील हे पटते! तीच दुसरी बाब त्यांच्याशीच निगडीत..कुणीतरी कोण कधीपासून पितो यावरून हे 'काका' म्हणाले मी ८८सलि पहिल्यांदा एका केंद्रात दाखल झालो.. म्हणजे आमची नुकतीच सुरुवात होती! त्यावेळी मी फटकन म्हणालो... आता बस करा..गोव-या मसणात गेल्या...'
ते ओशाळून हसले पण त्यावेळी मी देखील खजील झालो कारण त्यांच्या वयाच्या मानाने त्यांना केंद्र पाहून बावीस एक वर्षे झाली पण तुला देखील दहा वर्ष झालीच की! उद्या आणखी दहा वर्षांनी कदाचित हेच समोरच्या खुर्चीत बसून तुला कोणी ऐकविल! किंवा माझ्यासारखाच मला सुनवायचा!
तर असे अनेक छोटे प्रसंग भूतकाळाकडे बघण्यास त्यातून शिकण्यास प्रेरणा देतात.
माझ्या टेबलावर शेजारी एक काका आहेत. ते म्हणतात, 'हे बघ प्रवीण कुत्रे माझ्याशी इथे, घरी बोलतात..खेळतात..' पुढे ते कांही सांगणार तोच त्यांना अडवून मी म्हणालो, 'ते तसं नाही..कुत्रे बोलतात हे असं नाही.. तर आपण बोलण्यासाठी माणसेच शिल्लक ठेवली नाहीत!' (कदाचित कुत्रे देखील त्यांच्या भाषेत म्हणत असावेत की ;साला काय ताप आहे?!) विशेष म्हणजे त्यांना देखील हे पटते! तीच दुसरी बाब त्यांच्याशीच निगडीत..कुणीतरी कोण कधीपासून पितो यावरून हे 'काका' म्हणाले मी ८८सलि पहिल्यांदा एका केंद्रात दाखल झालो.. म्हणजे आमची नुकतीच सुरुवात होती! त्यावेळी मी फटकन म्हणालो... आता बस करा..गोव-या मसणात गेल्या...'
ते ओशाळून हसले पण त्यावेळी मी देखील खजील झालो कारण त्यांच्या वयाच्या मानाने त्यांना केंद्र पाहून बावीस एक वर्षे झाली पण तुला देखील दहा वर्ष झालीच की! उद्या आणखी दहा वर्षांनी कदाचित हेच समोरच्या खुर्चीत बसून तुला कोणी ऐकविल! किंवा माझ्यासारखाच मला सुनवायचा!
तर असे अनेक छोटे प्रसंग भूतकाळाकडे बघण्यास त्यातून शिकण्यास प्रेरणा देतात.
No comments:
Post a Comment